29-10-2010 - Via de Zijl, de Kagerplassen en de Hanepoel vaar ik naar de Ringvaart. Tussen de Hanepoel en de Ringvaart ligt een eilandje ter grootte van een forse postzegel, waar een hooilandje, een particulier recreatieterrein en een vogelbroedgebied om de ruimte strijden. Er is geen brug of veerpont, de verbinding wordt gevormd door een ijzeren bak langs de kant, die een kwartslag kan worden gedraaid. Een liedje van Drs. P. schiet me te binnen waarin hij zijn leven als veerbaas bezingt:
En als de boot zo lang was
als de breedte van de stroom,
Dan kon hij blijven liggen
zei mij laatst een econoom.
Maar dat zou dan weer lastig zijn
voor het rivierverkeer,
Vandaar dat ik de veerman ben
en vaar ik heen en weer.
In Oude Wetering ga ik op zoek naar een geschikte plek voor de koffiepauze. De steiger van Felix Kanosport biedt geen beschutting tegen de zuidoostenwind, een insteekhaventje ertegenover wel. Voorbij de veerpont kom ik op de Braassem. Hier ben ik overgeleverd aan de wind, de golven spatten tegen de boeg maar zolang ik recht tegen de golven in vaar blijft de boot stabiel. Ik koers aan op de Leidsche Vaart. Het is een half uur stevig peddelen voordat ik weer in rustig water ben, daarna volg ik via Rijnsaterwoude de Leidsche Vaart richting Langeraar. Er volgen een aantal bruggen voordat ik op het Aarkanaal ben. Even verder, op de Hoekse Aar, neem ik een korte plas- en lunchpauze. Hier krijg ik te maken met het tweede nadeel van mijn neopreen pak (na het eerste, het benauwde gevoel omdat het zweet niet weg kan): ik heb een model gekozen zonder rits in het kruis, dus voor een sanitaire stop moeten alle kleren van het bovenlijf.
Het schutsluisje in Papenveer heeft een kanosteiger, overdragen is daardoor sneller en gemakkelijker dan schutten met zelfbediening. Op de Langeraarsche Plassen is het rustig, de wind heeft er weinig vat op. Bij een tochtje in april van dit jaar op de Langeraarsche Plassen peddelde ik nietsvermoedend naar de Geerpolderplas waar ik in een aalscholverbroedkolonie terecht kwam. Ik voelde me een indringer en het gevoel bekroop me dat ik hier niet hoorde te zijn, ook al had ik nergens verbodsbordjes gezien. Ik verliet het gebied door een steeds smaller slootje dat doodliep tegen de dijk van de Drecht bij Bilderdam. Hier kwam ik er achter dat ik door beschermd natuurgebied was gevaren, streng verboden te betreden. Nu vaar ik zuidwaarts en ik ben vlot bij de kanosteiger. Even overdragen en ik ben weer op de Leidsche Vaart. Op de Braassem volg ik de bordjes met de kanoroute door de Hemmen, een slootje langs de zuidrand van het meer. Na een worsteling met een rietkraag volgt een ijzeren rooster dat de doorgang verspert. De bedoeling is duidelijk: geen toegang tot natuurgebied de Hemmen.
Dus verder over de Braaassem , de Wijde Aa en de Does naar de Oude Rijn. De versperring ter hoogte van de A4 brug is al verwijderd, het is tegen vijven en de bouwers van het aquaduct zijn naar huis.
(Foto: Nieuwsregio Nieuwkoop)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten