10-10-2010 - Het is nog donker wanneer ik om half zeven in de boot stap. Dankzij de straatlantaarns heb ik toch zicht op het water en mijn batterijlampjes moeten genoeg zijn om door schippers te worden opgemerkt. In Leiderdorp heb ik geen licht van de straat, daar word ik opgeschrikt door een vishengel die ik niet meer kan ontwijken. Ik trek de vislijn over mijn hoofd heen en hoor een zoemer als van een wekker, direct gevolgd door het geluid van een tentrits die wordt geopend. Ik verontschuldig mij en meld de opgeschrikte visser dat ik geen vis ben maar een kanovaarder.
Tegen de tijd dat ik in Alphen a/d Rijn ben komt de zon op en is de kou uit de lucht. Ik stel de koffiepauze uit tot ik een plek vind in de zon en uit de wind, ook al wordt dat lastig bij oostenwind. De Ziendesluis wordt volgens informatie van het waterschap vanaf 10 uur bediend. Ik gok er niet op dat de sluiswachter komt opdagen en ik draag de kano over. Voorbij de sluis vind ik langs het riviertje de Meije een geschikte plek voor een pauze, in de beschutting van een groepje bomen. De bewoners van deze polder moeten niets hebben van het plan van natuurbeschermers om er een moeras te creëren, zo wordt op talloze posters langs het kronkelige riviertje aangekondigd. De sluis van Slikkendam wordt wel bediend, gelukkig want overdragen is hier lastig vanwege de hoge kaden en de weg die je dan moet oversteken. Bij het vullen van de sluiskolk met 1,20 m niveauverschil kost het enige moeite de kano in bedwang te houden, het lijkt wel wildwatervaren categorie I. De doorvaart is gratis en ik moet even denken aan een bericht over de sluizen in het Panamakanaal, waar het tarief is gebaseerd op de waterverplaatsing. De duurste passage werd gemaakt door de Queen Elizabeth in 1988 voor 106.000 dollar, de goedkoopste door de zwemmer/avonturier Richard Halliburton in 1928, voor 36 cent.
De Kromme Mijdrecht is een leuke omgeving met rietkragen, bosjes, recreatieterreinen en plukjes bebouwing. Ik ben nu niet meer alleen op het water, er komen motorjachten en sloepen voorbij, en ook enkele kanovaarders. Een stel ukkies in een motorbootje probeert me uit te lokken door met hoge snelheid op me af te varen en vlak voor me om te draaien maar ik ben niet onder de indruk van de golven. Ik bevind me op de grens van Zuid-Holland, Utrecht en Noord-Holland, op de route naar de Vinkeveensche Plassen die net iets te ver zijn voor een dagtocht. Bij Uithoorn kom ik op het Amstel-Drecht kanaal waar ik linksaf sla. De ophaalbrug bij Vrouwenakker (foto) ben ik wel eens overgefietst, maar nu ik er onderdoor vaar zie ik pas dat het contragewicht lijkt op het onderlichaam van een vrouw die op de rug ligt met gespreide benen. Ik vraag me af wat de architect hiermee bedoeld heeft en probeer een relatie met de plaatsnaam te leggen.
De Tolhuissluis vormt de verbinding met het Aarkanaal en de Drecht. De sluis bevat een grote sluiskolk voor vrachtschepen en een kleine voor de pleziervaart. Ik wacht voor de kleine sluis maar de deuren blijven gesloten; aan de weelderige begroeiing te zien zijn ze al een paar jaar niet open geweest, of in ieder geval niet onderhouden. Ik besluit de kano over te dragen. De kade aan de Rijnlandse kant is ruim een meter hoog dus het kost enige moeite om de boot te water te laten en in te stappen, maar dan ben ik weer op het vertrouwde niveau van 60 cm –NAP. Langs de Drecht, de Ringvaart en de Kagerplassen vervolg ik mijn weg naar Leiden waar ik aanleg voordat de schemer valt.
De route is te volgen op een Google kaartje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten