zaterdag 29 januari 2011

Hollandsche IJssel

28-01-2011 - Het heeft stevig gevroren, de sloten liggen dicht dus dat belooft wat.
Ik rijd naar Gouda om de situatie ter plekke te bekijken. De Hollandsche IJssel oostelijk van de Waaiersluis is deels bedekt met ijs dus ik zet mijn plan om via de Vlist naar Schoonhoven te varen uit mijn hoofd. Aan de westkant van de sluis is de Hollandsche IJssel een getijderivier, die vriest niet zo gauw dicht. Ik glibber over de steile modderige oever naar beneden om de boot te water te laten.
Het is een paar graden onder nul, maar zolang ik in beweging blijf krijg ik het niet koud. Langs de oevers staan veel fabrieken, overslagbedrijven voor zand en bouwmaterialen en verder wordt er veel met bagger gesleept. Op verschillende plaatsen wordt de vaargeul uitgebaggerd en het slib wordt tegen de dijk gelegd. Bij Nieuwerkerk kom ik langs de plaats waar in februari 1953 schipper Arie Evegroen zijn boot voor een gat in de Schielandse Hoge Zeedijk stuurde om overstroming van Schieland te voorkomen. Evegroen is vereeuwigd in een monument (foto).
Ik vaar onder de reusachtige deuren van de stormvloedkering door en kom even daarna op de samenvloeiing met de Nieuwe Maas. Er zijn weinig vrachtschepen, het zal wel drukker worden zodra de stremming op de Rijn in Duitsland is opgeheven.
Terug moet ik niet alleen tegen de wind in, ook staat er een zwakke tegenstroom. Een klein haventje bij molen De Schelvenaer in Krimpen biedt enige beschutting, hier leg ik even aan om mijn boterhammen te eten. Ik bedenk een leuke opdracht voor een instructie die ik deze week aan studenten waterbouwkunde geef: zoek uit, met behulp van een getijdentabel, hoe laat een kanoër uit Gouda moet vertrekken om optimaal van het getij te profiteren bij een tocht naar Rotterdam en terug.
De hele rivier ligt tussen hoge dijken om het land tegen de vloed te beschermen. Het is onmogelijk om zomaar ergens aan te leggen en op de kant te klimmen, de dijk is daarvoor vaak te steil en de schaarse steigertjes zijn priveterrein. Wanneer ik weer bij de sluis in Gouda kom heb ik zes en een half uur in de boot gezeten zonder uit te stappen. Het water is sinds vanochtend een meter gezakt, ik heb geluk dat ik kan aanleggen bij een grote kei die als een eiland in de weke modder ligt. Het getij heeft een laagje ijs op de oever achtergelaten, oppassen dus wanneer ik de boot tegen de dijk op draag.

zaterdag 22 januari 2011

Braassem Drecht en Aar


22-01-2011 - In het haventje van Woubrugge kan je de bordjes ´privé verboden toegang´ niet missen. Ik doe of ik ze niet zie, ik laat mijn boot te water en ben meteen weg. Niet snel genoeg, de beheerder komt een kijkje nemen en ook al word ik niet weggestuurd, ik moet beloven de volgende keer een andere plek te zoeken.
De snelste en leukste manier om het Braassemermeer over te steken is in een rechte lijn door het midden, tegen de wind en de golven in. Daarmee zou ik mijn belofte breken om bij solotochten in de winter altijd dicht onder de oever te blijven, ook al draag ik een wetsuit en ligt de boot stabiel. De meeste ongelukken gebeuren thuis dus wat kan er gebeuren? Voor de gemoedsrust vaar ik toch maar braaf in een boogje langs de oever van Roelofarendsveen.
Via de Drecht en het Aarkanaal (langs het sluisje van Papenveer, foto) vaar ik naar Alphen aan den Rijn waar ik mijn boterhammen eet aan de oever van de Zegerplas. Door het stilzitten op een plek zonder beschutting ben ik afgekoeld en ik zet er flink de vaart in naar de kruising met de Rijn. Langs de Rijn en de Heimanswetering kom ik weer in Woubrugge. Om problemen te voorkomen blijf ik uit de buurt van de havenbeheerder, ik leg aan in een uithoek van het haventje waar ik niemand stoor.

zondag 16 januari 2011

Haarlem en Leidsche Trekvaart


16-01-2011 - Na twee dagen met harde wind durf ik het vandaag wel aan. Er is weliswaar windkracht 4 tot 6 voorspeld, maar als ik naar buiten kijk denk ik dat het te doen is.
Ik vaar een rondje Haarlem vanuit startpunt Vogelenzang aan de Leidsche Trekvaart. De Bennebroekervaart brengt me op de Ringvaart Haarlemmermeer, waar ik met een stevige bries in de rug al snel in Cruquius ben. Ik volg het Spaarne naar Haarlem, de wind heeft hier vrij spel maar zonder al te veel golfslag. Ik kom zowaar een andere kanovaarder tegen en twee roeiploegen. In Haarlem Centrum kies ik voor de Nieuwe Gracht, die komt uit op de Leidsche Trekvaart dus daarna hoef ik alleen nog rechtuit om weer bij het startpunt te komen. De Sint Bavo Basiliek (foto) ligt net buiten het centrum langs de vaart. Niet alleen de wind, ook de zon is tegen, de schittering op het water is hinderlijk dus volgende keer neem ik een zonnebril mee. Je hoort mij niet klagen hoor, laten we bij zijn met een zonnetje na een hele week donkere luchten met veel nattigheid.
(foto: skyscrapercity.com)

zaterdag 15 januari 2011

Bevroren


02-02-2011 - De wateren rond Leiden zijn nog bevroren, het is nog even wachten tot de laatste resten ijs zijn verdwenen. Hier zie je de oever van de Kaag waar de golven tegen de kant slaan en als fijne druppeltjes op het gras bevriezen.
(Foto: Bella de Lange)

Amsterdam


26-11-2010 - Aan de rand van het Amsterdamse Bos laat ik op de Ringvaart de boot te water. Even later, op het Nieuwe Meer, word ik ingehaald door een vrachtschip, mooi dan kan ik meeliften in de Schinkelsluis. Helaas, de deur gaat voor mijn neus dicht. Dat wordt dus wachten en ik haal mijn koffie en boterhammen tevoorschijn. Twintig minuten later komt een motorjacht de sluis uit en ik moet hard peddelen om niet door de deur, die alweer in beweging is, te worden gekraakt. Blijkbaar heeft de sluiswachter mij ondanks alle camera's en spiegels niet gezien, vervolgens denkt hij grappig te zijn door via de luidspreker te melden dat de doorvaart voor kano's 20 euro kost. Tijdens het schutten schiet me een examenvraag te binnen over de hoeveelheid water die van Amstelland naar Rijnland vloeit bij het schutten van een vrachtschip van 300 ton en een kano van 100 kilo, bij gegeven sluisafmetingen. Dan schuift de sluisdeur opzij en ligt Amsterdam voor me open. Ook letterlijk want de sluizen die op de kaart staan aangegeven in de grachten, in de Amstel en in de verbindingen met het IJ worden alleen bij extreme omstandigheden gesloten. Ik vaar een stukje over het IJ waar het druk is met vrachtschepen, veerponten en pleziervaart. Bij het Centraal Station vaar ik het centrum in, via de Singel kom ik bij de Munttoren. Amsterdam gezien vanaf het water is leuk, dat weten ook de vele bezoekers die een rondvaart maken. Ik vaar de Amstel op, onder de Magere Brug (foto) en door de sluizen bij Carré waar een flinke tegenstroming staat, ja de Amstel is per slot een rivier. Door het Amstelkanaal kom ik weer bij de Schinkelsluis waar ik niet lang hoef te wachten tot een vrachtschip de sluis uit komt en ik deze keer ontspannen naar binnen vaar, voor het laatste stukje terug over het Nieuwe Meer naar de Ringvaart.

Westland


19-11-2010 - Ik heb lang geleden het Westland op meerdere manieren verkend, op de fiets met FTC Schiphoorn, roeiend met Proteus-Eretes of schaatsend. Vanuit Leiden is het net even te ver om op een novemberdag naar Delft te varen en een rondje door het Westland te maken. Maar vanaf nu kan ik met mijn zelfgebouwde trailer eerst een stukje fietsen voordat ik in de kano stap en daarmee zijn ook de wateren buiten de regio Leiden bereikbaar geworden. Ik heb de trailer dit weekend ingewijd met een retourtje Leiden-Delft. Wat is er nou zo leuk aan het Westland, je kijkt altijd tegen kassen aan? Maar ja geen twee kassen zijn gelijk en uit de ene komt de geur van paprika, uit de andere de geur van komkommer. Ik maak een korte ronde langs Schipluiden, De Lier, Wateringen en Rijswijk, ik bewaar de lange route langs Naaldwijk voor een volgende keer. Het zijn stille wateren, ik kom niet één ander bootje tegen. Wat een rust als je bedenkt dat je hier tussen Den Haag en Rotterdam vaart.
(Foto: Mooi Middendelfland)

Winter


07-11-2010 - Voor de kanosport is de winterperiode begonnen. Dat betekent niet dat de plassen en vaarten dichtgevroren zijn, maar dat de watertemperatuur zodanig gedaald is dat je wat kleding betreft voorbereid moet zijn op een redding in koud water, zelfs als de kans op omslaan minimaal is. Ik maak een korte tocht over de Kager Plassen naar Warmond, twee uurtjes varen uit en thuis. Met de korter wordende dagen blijven dagtochten beperkt tot 7 uur varen van 9 tot 4, varen in het donker even buiten beschouwing gelaten. Dat is net genoeg om over de Oude Rijn heen en terug naar de Ziendesluis bij Zwammerdam te varen, waarmee de Nieuwkoopse Plassen net buiten bereik liggen. Als ik nou een snellere manier had om in Zwammerdam te komen, dan kon ik ook in de winter op de Nieuwkoopse Plassen varen... Wordt vervolgd.
(foto: kagerplassen.info)

Langeraarsche Plassen


29-10-2010 - Via de Zijl, de Kagerplassen en de Hanepoel vaar ik naar de Ringvaart. Tussen de Hanepoel en de Ringvaart ligt een eilandje ter grootte van een forse postzegel, waar een hooilandje, een particulier recreatieterrein en een vogelbroedgebied om de ruimte strijden. Er is geen brug of veerpont, de verbinding wordt gevormd door een ijzeren bak langs de kant, die een kwartslag kan worden gedraaid. Een liedje van Drs. P. schiet me te binnen waarin hij zijn leven als veerbaas bezingt:
En als de boot zo lang was
als de breedte van de stroom,
Dan kon hij blijven liggen
zei mij laatst een econoom.
Maar dat zou dan weer lastig zijn
voor het rivierverkeer,
Vandaar dat ik de veerman ben
en vaar ik heen en weer.
In Oude Wetering ga ik op zoek naar een geschikte plek voor de koffiepauze. De steiger van Felix Kanosport biedt geen beschutting tegen de zuidoostenwind, een insteekhaventje ertegenover wel. Voorbij de veerpont kom ik op de Braassem. Hier ben ik overgeleverd aan de wind, de golven spatten tegen de boeg maar zolang ik recht tegen de golven in vaar blijft de boot stabiel. Ik koers aan op de Leidsche Vaart. Het is een half uur stevig peddelen voordat ik weer in rustig water ben, daarna volg ik via Rijnsaterwoude de Leidsche Vaart richting Langeraar. Er volgen een aantal bruggen voordat ik op het Aarkanaal ben. Even verder, op de Hoekse Aar, neem ik een korte plas- en lunchpauze. Hier krijg ik te maken met het tweede nadeel van mijn neopreen pak (na het eerste, het benauwde gevoel omdat het zweet niet weg kan): ik heb een model gekozen zonder rits in het kruis, dus voor een sanitaire stop moeten alle kleren van het bovenlijf.
Het schutsluisje in Papenveer heeft een kanosteiger, overdragen is daardoor sneller en gemakkelijker dan schutten met zelfbediening. Op de Langeraarsche Plassen is het rustig, de wind heeft er weinig vat op. Bij een tochtje in april van dit jaar op de Langeraarsche Plassen peddelde ik nietsvermoedend naar de Geerpolderplas waar ik in een aalscholverbroedkolonie terecht kwam. Ik voelde me een indringer en het gevoel bekroop me dat ik hier niet hoorde te zijn, ook al had ik nergens verbodsbordjes gezien. Ik verliet het gebied door een steeds smaller slootje dat doodliep tegen de dijk van de Drecht bij Bilderdam. Hier kwam ik er achter dat ik door beschermd natuurgebied was gevaren, streng verboden te betreden. Nu vaar ik zuidwaarts en ik ben vlot bij de kanosteiger. Even overdragen en ik ben weer op de Leidsche Vaart. Op de Braassem volg ik de bordjes met de kanoroute door de Hemmen, een slootje langs de zuidrand van het meer. Na een worsteling met een rietkraag volgt een ijzeren rooster dat de doorgang verspert. De bedoeling is duidelijk: geen toegang tot natuurgebied de Hemmen.
Dus verder over de Braaassem , de Wijde Aa en de Does naar de Oude Rijn. De versperring ter hoogte van de A4 brug is al verwijderd, het is tegen vijven en de bouwers van het aquaduct zijn naar huis.
(Foto: Nieuwsregio Nieuwkoop)

Nieuwkoopse Plassen


15-10-2010 - Je kan de Nieuwkoopse Plassen gerust het Mekka van de kanovaarder noemen. je vindt er smalle slootjes zo helder dat je de bodem kan zien, wijdse plassen, verrassende doorkijkjes, rietkragen en eilandjes om even aan te leggen voor een krentenbol en een slok koffie (zelf meebrengen). Ik wilde de zuidelijke doorsteek maken van de Machinesloot naar de Zuideinderplas maar stuitte op een boomstam vlak boven het water die duidelijk tot doel had vaartuigen de doorgang te belemmeren. Dus omgekeerd en door een steeds smaller wordende sloot, bijna dichtgegroeid met waterplanten, naar het Brampjesgat en daarna dezelfde weg terug langs Nieuwkoop naar de Zuideinderplas. Daar aangekomen begon het te regenen. Erg leuk met het vooruitzicht van 4 uur varen over de plas, de Ziendevaart en de Oude Rijn terug naar Leiden...

Kromme Mijdrecht


10-10-2010 - Het is nog donker wanneer ik om half zeven in de boot stap. Dankzij de straatlantaarns heb ik toch zicht op het water en mijn batterijlampjes moeten genoeg zijn om door schippers te worden opgemerkt. In Leiderdorp heb ik geen licht van de straat, daar word ik opgeschrikt door een vishengel die ik niet meer kan ontwijken. Ik trek de vislijn over mijn hoofd heen en hoor een zoemer als van een wekker, direct gevolgd door het geluid van een tentrits die wordt geopend. Ik verontschuldig mij en meld de opgeschrikte visser dat ik geen vis ben maar een kanovaarder.
Tegen de tijd dat ik in Alphen a/d Rijn ben komt de zon op en is de kou uit de lucht. Ik stel de koffiepauze uit tot ik een plek vind in de zon en uit de wind, ook al wordt dat lastig bij oostenwind. De Ziendesluis wordt volgens informatie van het waterschap vanaf 10 uur bediend. Ik gok er niet op dat de sluiswachter komt opdagen en ik draag de kano over. Voorbij de sluis vind ik langs het riviertje de Meije een geschikte plek voor een pauze, in de beschutting van een groepje bomen. De bewoners van deze polder moeten niets hebben van het plan van natuurbeschermers om er een moeras te creëren, zo wordt op talloze posters langs het kronkelige riviertje aangekondigd. De sluis van Slikkendam wordt wel bediend, gelukkig want overdragen is hier lastig vanwege de hoge kaden en de weg die je dan moet oversteken. Bij het vullen van de sluiskolk met 1,20 m niveauverschil kost het enige moeite de kano in bedwang te houden, het lijkt wel wildwatervaren categorie I. De doorvaart is gratis en ik moet even denken aan een bericht over de sluizen in het Panamakanaal, waar het tarief is gebaseerd op de waterverplaatsing. De duurste passage werd gemaakt door de Queen Elizabeth in 1988 voor 106.000 dollar, de goedkoopste door de zwemmer/avonturier Richard Halliburton in 1928, voor 36 cent.
De Kromme Mijdrecht is een leuke omgeving met rietkragen, bosjes, recreatieterreinen en plukjes bebouwing. Ik ben nu niet meer alleen op het water, er komen motorjachten en sloepen voorbij, en ook enkele kanovaarders. Een stel ukkies in een motorbootje probeert me uit te lokken door met hoge snelheid op me af te varen en vlak voor me om te draaien maar ik ben niet onder de indruk van de golven. Ik bevind me op de grens van Zuid-Holland, Utrecht en Noord-Holland, op de route naar de Vinkeveensche Plassen die net iets te ver zijn voor een dagtocht. Bij Uithoorn kom ik op het Amstel-Drecht kanaal waar ik linksaf sla. De ophaalbrug bij Vrouwenakker (foto) ben ik wel eens overgefietst, maar nu ik er onderdoor vaar zie ik pas dat het contragewicht lijkt op het onderlichaam van een vrouw die op de rug ligt met gespreide benen. Ik vraag me af wat de architect hiermee bedoeld heeft en probeer een relatie met de plaatsnaam te leggen.
De Tolhuissluis vormt de verbinding met het Aarkanaal en de Drecht. De sluis bevat een grote sluiskolk voor vrachtschepen en een kleine voor de pleziervaart. Ik wacht voor de kleine sluis maar de deuren blijven gesloten; aan de weelderige begroeiing te zien zijn ze al een paar jaar niet open geweest, of in ieder geval niet onderhouden. Ik besluit de kano over te dragen. De kade aan de Rijnlandse kant is ruim een meter hoog dus het kost enige moeite om de boot te water te laten en in te stappen, maar dan ben ik weer op het vertrouwde niveau van 60 cm –NAP. Langs de Drecht, de Ringvaart en de Kagerplassen vervolg ik mijn weg naar Leiden waar ik aanleg voordat de schemer valt.

De route is te volgen op een Google kaartje.

Haarlem


26-09-2010 - De Haarlemse Kanovereninging was zo aardig haar terrein open te stellen voor het te water laten van onze boten. Na de toelichting over de route door vaarleider Jos vertrokken we over het Zuider Buitenspaarne, dat we moesten delen met talrijke roeiers en een enkel motorbootje. De mist was opgetrokken en een flauw zonnetje kwam af en toe door de wolken heen. Het gezelschap bestond uit zowel doorgewinterde als beginnende kanoërs, het tempo werd zoals het hoort aangepast aan de laatstgenoemden.
Bij Cruquius kwamen we in het zicht van het museumgemaal en theehuis. Een enkeling riep om koffie met gebak, maar die woorden verwaaiden in de noordenwind en we draaiden de Ringvaart op naar de Molenplas. Daar legden we aan voor de koffie en de door Hilde meegebrachte appeltaart ter gelegenheid van de rijke appeloogst in eigen tuin. Gebakken in een siliconen taartvorm, gesneden met een kunststof taartmes en gegeten van plastic bordjes; dit alles is materiaal dat blijft drijven, je moet ook overal aan denken als kanovaarder niet waar. Alleen de vorkjes nog…
We volgden nog een stuk de Ringvaart en kwamen daarna op de Buitenliede, langs het Fort Penningsveer dat onderdeel is van de Stelling van Amsterdam, ja we varen hier langs een stukje Werelderfgoed te vergelijken met de Chinese Muur!
Onder het bruggetje door kwamen we op de Mooie Nel, ook maar een naam want de omgeving vonden we niet bijzonder inspirerend met links de afvalwaterzuivering en afvalstort (omgetoverd tot een Teletubbie-landschap) en rechts jachthavens en industrie. In Spaarndam legden we aan voor een snack en een korte wandeling met uitleg door Eric over de route die het Rijnlandse boezemwater aflegt naar zee, terwijl Bart-Jan de boten bewaakte. Ton en Pauline wisselden van boot zodat Pauline ook eens kon ervaren hoe het is om van een hoge kade in een krap bemeten kuipje te schuiven. Dat ging goed mede dankzij twee paar armen die de boot rechtop hielden. Daarna ging het met de wind in de rug onder een stralende zon richting het centrum van Haarlem. Jos leidde de groep langs een smalle gracht door de binnenstad waar we volop de gelegenheid hadden de oude geveltjes te bewonderen voordat we weer terug waren bij het vertrekpunt.

Delftse grachten

17-09-2010 - Een dagje uit naar Delft met de kano betekent een leuke kennismaking met de binnenstad vanaf het water, weer iets anders dan vanaf de straat. De Oude Langendijk heeft geen doorgaande gracht, dat wist ik, maar aan het einde is het water precies breed genoeg om mijn 4,5 m lange kano om te draaien. Terug naar de Koornmarkt dus, daarna de Voldersgracht op en zo kwam ik op het Vrouw Juttenland. Die gaat over in de Verwersdijk, langs het Flora Theater waar ik lang geleden op een zolderkamer heb gewoond. Via de Geerweg kwam ik weer op de Schie en daar kon ik de terugtocht naar Leiden inzetten.

Haarlemmermeer

18-06-2010 - Meestal stippel ik een kanoroute uit over stille wateren ver van lawaai en drukte. Deze keer maakte ik een uitzondering, want de Ringvaart Haarlemmermeer brengt je langs de meest lawaaige plek in het land, Schiphol. Op veel plaatsen kruisen drukke spoorlijnen en hoofdwegen de Ringvaart en er is aan de noord- en oostkant veel industrie en bedrijvigheid. Wel is het een leuke route om het leven vanaf het water te bekijken en een sportieve uitdaging om 60 kilometer in een dag te varen. De route voert langs kleine dorpen en stadjes als Lisserbroek, Beinsdorp en Hillegom, langs de buitenwijken van Haarlem en Amsterdam, langs de Westeinder Plasssen en het boerenland rondom de Kaag. Halverwege de route en dus een goede plek voor de lunchpauze ligt Sloten, een leuk voorbeeld van een dorp dat in de loop van de tijd door de stad is opgeslokt en desondanks het dorpsgezicht heeft behouden.

De route staat uitgetekend in een Google kaartje.

Brandingvaren


12-06-2010 - Een heel nieuwe ervaring was het brandingvaren, wat we op 12 juni in Katwijk hebben gedaan. Het vergt enige oefening om in ondiep water onder voortdurende aanvallen van (lichte) golven goed in de boot te komen en het spatzeil vast te zetten. Dit gaat het beste als er iemand bij is die de boot en de peddel kan vasthouden. Toen ik eenmaal goed in de boot zat (en het spatzeiltje bleef zitten) lukte het mij vrij aardig om tegen de branding op te varen tot voorbij het punt waar de golven breken. Terugvaren en op de branding mee surfen is moeilijker dan het lijkt omdat de golven de boot dwars duwen. Hard vooruit peddelen om de koers te corrigeren is niet te doen. Je kan de kracht van de golf beter compenseren door de peddel als roer te gebruiken. Dit kostte enige oefening, ik sloeg bij de eerste twee pogingen om voordat ik bij de derde poging netjes door een golf op het strand werd gezet. Bij de vierde en laatste poging ging ik goed tegen de golven in maar nog voordat ik goed en wel omgedraaid was ging ik omver. In de boot klimmen was er niet bij dus om terug te keren naar het strand was zwemmen de enige optie, de volgelopen boot voor me uit duwend. Bij een zeewatertemperatuur van 16 graden en een wetsuit aan was dit nog wel te doen.
Kortom het ging nog niet allemaal soepel maar het was een leuke dag en we gaan vast nog vaker brandingvaren.
(foto: Hilde van der Linden)

Rietveld


04-06-2010 - Een mooie zonnige dag om het tuinbouwgebied Rietveld bij Hazerswoude te verkennen. In de Oostvaart moet ik door een sluisje (zelfbediening) met een meter niveauverschil, wat doe je dan als kanovaarder overdragen dus. Even verderop weer een sluisje nu met maar 20 cm niveauverschil, weer overdragen en daarna een lekker bakkie met appelpunt in 'Klein Giethoorn' gelegen midden tussen de boomkwekerijen. Mooi stil plekje, vlakbij de molen en langs de fietsroute Hazerswoude - Alphen. Er is geen officieel vaarwater om het gebied in de richting van Alphen te verlaten dus moet ik op zoek naar een sloot met zo min mogelijk hindernissen. Ik vind een sloot met halverwege een dam en een pijp, en aan het eind een beweegbare stuw. Ik probeer nog een andere sloot, die heeft maar één dam en een 'beweegbare loopbrug' een plank die je vanuit de boot (met enige moeite) omhoog kan duwen. Dit is een zogenaamde zuigsloot die zo smal en ondiep is dat je tijdens het varen de waterspiegel verlaagt (voor een verklaring zie collegedictaat 'Inleiding Waterbouwkunde') waardoor je nog dichter bij de bodem komt. Dus veel kracht zetten heeft hier geen zin, je gaat er niet sneller door varen en wordt er alleen moe van.
Het water is helder en ik zie vissen van bijna een meter lang. Die moeten hier met de buikvin over de bodem schuren terwijl de rugvin bijna het wateroppervlak raakt. Ze verraden zich door de lichte rimpeling in het water en een wolk van opwervelende modder. Ook veel watervogels laten zich zien: zwanen, meerkoeten, ganzen, futen. Veel jonge vogels die al flink op weg zijn volwassen te worden.
Dicht onder Alphen eindigt de sloot bij een gemaal en moet ik, zo heb ik snel even uitgerekend, 1,20 meter klimmen om in de Gouwe te komen. Dan is het nog een kleine 3 uur terug varen naar Leiden.
(Foto: Digitale Krant Hazerswoude)

Biesbosch



16-05-2010 - Vorig jaar heb ik de Hollandse Biesbosch per kano verkend in een groepje onder begeleiding van een gids van Staatsbosbeheer, nu was de Brabantse Biesbosch aan de beurt. Met een groep van 10 kanovaarders van Kanovereniging Rijnland vertrokken we uit Hank en maakten een mooie tocht door zowel brede wateren als smalle kreekjes. Met een goede kaart erbij kan je met een kano overal komen, uitgezonderd een paar plaatsen die als beschermd gebied zijn aangewezen. Met een zwakke bries die op het grote water wat golfjes veroorzaakte en een bleek zonnetje was het ideaal vaarweer. Er waren veel vogels te zien, waaronder broedende watervogels die zich niet van hun nest lieten verjagen. Bevers hielden zich schuil zo midden op de dag, wie bevers wil zien kan beter 's morgens vroeg of tegen donker op pad gaan. Halverwege vonden we een mooie picknickplaats met een steiger, waar we pauze hielden om ons de koffie en de boterhammen te laten smaken.
(foto's: Erik de Rijke)

Introductiecursus


11-05-2010 - Ik kon al kanovaren maar doe toch mee aan de introductiecursus van LKV Rijnland om meer technieken te leren, waaronder (zelf)redding. Ik ben tot nu toe nog niet omgeslagen, maar het is beter ermee te oefenen voordat het onverwacht gebeurt, zodat ik weet wat ik in zo'n geval moet doen.
De eerste les werd besteed aan theorie over soorten boten, het weer, kleding en soorten water. Ook werd geoefend met in- en uitstappen en een stukje rechtuit varen. Omslaan en onder water uit de boot klimmen bewaren we voor de volgende les wanneer er, hopelijk, geen koude wind staat.
(foto: Hilde van der Linden)

Samen is leuker

28-03-2010 - Na ruim een half jaar kanoen in mijn eentje ben ik dit weekend met de Leiderdorpse Kanovereniging Rijnland meegevaren. Dat was leuk, met 14 personen, door het centrum van Leiden, in een rustig tempo want de meesten zijn net als ik geen superatleten.
Ik word lid en ga vaker meevaren. Mijn boot blijft voorlopig in de ligplaats in mijn achtertuintje, liever dan hem in de loods van de vereniging te stallen. Zo kan ik ook tochten blijven maken zonder de vereniging (en hoef ik niet eerst 20 minuten te fietsen).