Amstel-Waver

08-02-2011 - Over een paadje net breed genoeg voor mijn kar bereik ik de Tolhuissluis waar ik bij de eerste zonnestralen mijn boot te water laat. Ik vaar langs het Amstel-Drecht Kanaal naar Uithoorn en drink mijn koffie op een steigertje in de zon. Hoewel de Amstel gekanaliseerd is, met oevers van stortsteen en de waterafvoer geregeld met sluizen, is het bochtige verloop tussen Uithoorn en Ouderkerk onaangetast. Bij Nessersluis wordt gewaarschuwd voor de kabelpont; ik verwacht een pontje dat zich naar de overkant sleept via een kabel over de bodem maar moet mijn hoofd intrekken wanneer ik de kabel vlak voor me op ooghoogte over het water gespannen zie. (foto: Voetveren)
Ik draai de Oude Waver op. Die heeft hier een smalle doorgang waarin met schotbalken een noodkering kan worden gemaakt, blijkbaar is er geen 100% vertrouwen in de gecontroleerde waterstand op de Amstel. Aan beide kanten van de Waver liggen diepe polders, links de Ronde Hoep en rechts Groot Mijdrecht, waar zoveel over te doen is omdat er een voorstel gedaan is de polder te ‘ontwikkelen’ tot moeras . Hoezo ontwikkelen, gewoon de gemalen stilzetten, de natuur doet de rest. De bewoners zijn niet blij met de plannen en geloven niet dat het zo’n vaart zal lopen met de onhoudbaarheid van diepe polders door zeespiegelstijging en bodemdaling (lees meer op Koe of Jetski). Vreemd dat er tegelijkertijd plannen zijn voor woningbouw in Hollands diepste polder, de Zuidplaspolder tussen Gouda en Nieuwerkerk (6 m onder NAP). Je mag hopen dat de achitect van de Deltawerken Johan van Veen geen gelijk krijgt met zijn uitspraak
‘Misschien gaat Nederland de strijd tegen het water ooit verliezen en breekt er een moment aan waarop we dit land met een zucht van verlichting zullen prijsgeven aan de golven’.
Tussen Stokkelaarsbrug en Ouderkerk krijg ik tussen de rietkragen op de oever zicht op Amsterdam Zuidoost en de Bijlmer, met de Arena prominent tussen de woon- en kantoorkolossen. Ook Amstelveen komt in beeld en terwijl het geluid van opstijgende vliegtuigen al enige tijd niet meer overheerst, is er nu de lucht van kerosine die op de nabijheid van Schiphol wijst.
Op de kade in Ouderkerk (foto) eet ik mijn boterhammen, terwijl ik toekijk hoe het leven hier zijn gang gaat. Onder de rook van Amsterdam is het dorp zichzelf gebleven zou Wim Zonneveld gezegd hebben, of was het nou Vader Abraham? Na Ouderkerk kom ik weer op de Amstel, de blik gericht op de Katholieke Kerk van Nes a/d Amstel, een forse kerk voor een klein dorp. De pontbaas in Nessersluis laat de kabel onder water zakken en dan is het nog 2 uur stug doorvaren met op sommige stukken een zwakke tegenwind tot de Tolhuissluis.