Rietveld

21-05-2011 - Onder een staalblauwe hemel maken we ons klaar voor vertrek. Een kwartier voor de geplande tijd staan we al te popelen om te vertrekken, we zijn ruim voor 10 uur de Doeshaven uit. Na een dik uur varen langs de Oude Rijn slaan we voorbij Hazerswoude rechtsaf de Oostvaart in, een ondiepe vaart met weelderig bloeiende waterlelies langs de oevers, en rietkragen bevolkt door meerkoeten, futen en eenden. Een koppel zwanen is niet gediend van ons bezoek en kiest het luchtruim. Aalscholvers hebben een veilig heenkomen gezocht op de molenwieken van de 'Blauwe Wip'.

Na een halfuurtje rustig peddelen langs de vaart is daar de eerste hindernis, een sluisje met zelfbediening. Twee mannen met een sloep varen de sluiskolk uit in onze richting. Jeannette moedigt de man op de kant aan bij het openen van de sluisdeuren en zet al haar charmes in om hem te bewegen een groepje kanoërs te schutten. Zonder resultaat, hij stapt in de sloep en mompelt in het voorbijvaren iets over emancipatie. We varen de sluiskolk binnen en ik stap uit om de sluis te bedienen. Het duurt even voordat het water gezakt is, het peilverschil is 1,50 meter. Sluizenbouwer Gerard houdt alles scherp in de gaten, terwijl waterbeheerder Erik tevreden kijkt naar de 50 kuub schoon boezemwater waarmee we de boeren en tuinders een plezier doen. Gerard is intussen zo aardig om mijn boot op sleeptouw te nemen, zo hoef ik geen poging te wagen om in te stappen van een bijna 2 meter hoge kademuur.
Aangevoerd door ‘inheemse’ Jeannette (ze is hier opgegroeid en heeft er goede herinneringen aan) stevenen we op de tweede sluis af, waar Hilde het schutwerk verricht. Het in beweging brengen van de zware houten deuren vereist enige spierkracht, gelukkig is ook hier een lange aluminium paal aanwezig voor het duw- en trekwerk. Het niveauverschil is hier maar 10 cm en we kunnen vlot doorvaren. Het geluid van ruisend water trekt onze aandacht, het blijkt een kunstmatige waterval te zijn die dient om het zuurstofgehalte van het water op peil te houden. Dan zien we ‘Klein Giethoorn’ voor ons waar we aanleggen voor een kop koffie met appelgebak. Het is driedubbel genieten van de versnapering, de rust en de weldadige zon op onze huid. En niet te vergeten het goede gezelschap.

We varen nog een stukje door tussen de smalle stroken land met afwisselend boomkwekerijen, weilanden en tuinbouw met verspreid liggende woningen en kiezen dan een smalle sloot waar we moeten uitstappen om een dammetje te passeren. De oever is zompig waardoor enige behendigheid nodig is om met droge voeten aan land te komen. Dat lukt zowaar aardig, desondanks krijgt de vaarleider de vraag toegeworpen waarom hij niet voor kanosteigers heeft gezorgd. Erik wist van tevoren al te melden dat de sloten diep genoeg zouden zijn en het klopt, we kunnen zonder zuigende werking van de bodem verder varen naar de ringsloot langs de zuidkant van Alphen. Vanuit de ringsloot dragen we over naar de Gouwe, om bij Gouwesluis linksaf te slaan en twee uur lang de Oude Rijn te volgen, dwars door het centrum van Alphen en verder via Hazerswoude terug naar de Doeshaven.
De route staat uitgetekent in een kaartje.