03-06-2012 - ‘Er is niets mis met deze boot, er moet gewoon een andere vent in!’ zo luidt het commentaar wanneer Leen moeite heeft om netjes uit zijn zeekayak te stappen. Daarmee is weer duidelijk dat de ideale boot niet bestaat: heb je eenmaal een goede boot gevonden, dan is hij of te kwetsbaar, of niet koersvast, of hij heeft geen schotten, of de kuip is te krap om comfortabel in- en uit te stappen.
We zijn aangekomen bij het griendwerkershuisje langs het Wantij, waar het mooiste deel van de tocht begint. We hebben er dan al vier uur varen op zitten, beginnend bij het Bezoekerscentrum van de Hollandse Biesbosch. Met 9 kanovaarders zijn we het Moldiep gevolgd in de richting van de Helsluis. Een onheilspellende naam, net als het eerder genoemde Wantij, stammend uit de tijd dat het water hier nog vrij spel had, ongehinderd door sluizen in het Haringvliet en andere waterwerken. De Helsluis voorkomt dat er secundaire getijdestromen ontstaan op het Wantij door de verschillende waterstanden op de Beneden Merwede en de Nieuwe Merwede. Die verschillen zijn vandaag te verwaarlozen, de sluisdeur achter ons is nauwelijks gesloten of de andere deur gaat open, tot teleurstelling van Ad en Gezinus die graag een niveau hoger hadden willen varen. Na de sluis komt de Merwede in zicht. We landen op een strandje voor een lunchpauze. Intussen drijven containerschepen voorbij op weg naar Rotterdam of het Ruhrgebied. Marian krijgt het benauwd bij het idee dat we daar vlak langs zullen varen en in de hekgolven terechtkomen. Na geruststellende woorden van Mathijs dat de kleinste bootjes de hoogste golven maken en andersom, laten we ons van het strandje glijden en steken de rivier over naar de luwe oever. We hebben de stroom mee, dat voel je niet maar dat merk je wanneer je stil op het water gaat liggen en je ziet de oever voorbijglijden. Tussen Sliedrecht en industriegebied De Staart door varen we richting Dordrecht. We komen drie duwbakcombinaties tegen die indrukwekkende golven produceren; die golven blijven recht achter de boot en dempen naar de zijkant snel uit, waardoor wij er vrijwel niets van meekrijgen. Bij de Ark van Noach steken we over naar de linkeroever en dan zitten we op de route van de stoomboten die een rondvaart maken vanuit Dordrecht.
Het is dit weekend Dordt in Stoom, een tweejaarlijks evenement waarin stoommachines centraal staan. Wij zitten op de eerste rang, vanaf het water kunnen we de het spektakel langs de oever prima volgen.
We varen een rondje door het centrum langs historische schepen, door de jachthaven en terug langs een gracht met zicht op de minder fraaie kant van de oude huizen. Op de achtergrond het geluid van stoomfluiten en de bekende meezinger van Vader Abraham. Terug op de Merwede houden we een korte stop en gaan dan het Wantij op. Het tij is gekeerd en dat is mooi, zo hebben we weer een duwtje in de rug. In de Biesbosch bekijken we een van de griendwerkershuisjes en de gerestaureerde aak waarmee de oogst werd afgevoerd. De griendwerkers verbleven de hele week in de Biesbosch en keerden in het weekend naar hun dorpen terug. Dit heeft geduurd tot ca. 1970: het getij was voor een groot deel verdwenen door de afsluiting van het Haringvliet, veel wilgenbossen werden ingepolderd en wilgentenen werden vervangen door kunststoffen.
Het is heerlijk rustig peddelen in de doolhof van smalle kreken met Peter als gids en Jaap als hekkensluiter. Overhangende takken en omgevallen bomen maken het de kanovaarder lastig. Desiree had met haar korte boot op de Merwede moeite om op koers te blijven, hier op de bochtige kreken is ze in het voordeel en ze laat de zeekayaks ver achter zich. Adri geniet van de weelderige plantengroei. We horen allerlei vogels maar krijgen ze niet te zien. Ook de bevers houden zich vandaag schuil in hun burchten. Nog één laatste bocht en we zijn terug op het Moldiep, een paar peddelslagen verwijderd van het Bezoekerscentrum.
(Foto's: Peter de Gier)
We zijn aangekomen bij het griendwerkershuisje langs het Wantij, waar het mooiste deel van de tocht begint. We hebben er dan al vier uur varen op zitten, beginnend bij het Bezoekerscentrum van de Hollandse Biesbosch. Met 9 kanovaarders zijn we het Moldiep gevolgd in de richting van de Helsluis. Een onheilspellende naam, net als het eerder genoemde Wantij, stammend uit de tijd dat het water hier nog vrij spel had, ongehinderd door sluizen in het Haringvliet en andere waterwerken. De Helsluis voorkomt dat er secundaire getijdestromen ontstaan op het Wantij door de verschillende waterstanden op de Beneden Merwede en de Nieuwe Merwede. Die verschillen zijn vandaag te verwaarlozen, de sluisdeur achter ons is nauwelijks gesloten of de andere deur gaat open, tot teleurstelling van Ad en Gezinus die graag een niveau hoger hadden willen varen. Na de sluis komt de Merwede in zicht. We landen op een strandje voor een lunchpauze. Intussen drijven containerschepen voorbij op weg naar Rotterdam of het Ruhrgebied. Marian krijgt het benauwd bij het idee dat we daar vlak langs zullen varen en in de hekgolven terechtkomen. Na geruststellende woorden van Mathijs dat de kleinste bootjes de hoogste golven maken en andersom, laten we ons van het strandje glijden en steken de rivier over naar de luwe oever. We hebben de stroom mee, dat voel je niet maar dat merk je wanneer je stil op het water gaat liggen en je ziet de oever voorbijglijden. Tussen Sliedrecht en industriegebied De Staart door varen we richting Dordrecht. We komen drie duwbakcombinaties tegen die indrukwekkende golven produceren; die golven blijven recht achter de boot en dempen naar de zijkant snel uit, waardoor wij er vrijwel niets van meekrijgen. Bij de Ark van Noach steken we over naar de linkeroever en dan zitten we op de route van de stoomboten die een rondvaart maken vanuit Dordrecht.
Het is dit weekend Dordt in Stoom, een tweejaarlijks evenement waarin stoommachines centraal staan. Wij zitten op de eerste rang, vanaf het water kunnen we de het spektakel langs de oever prima volgen.
We varen een rondje door het centrum langs historische schepen, door de jachthaven en terug langs een gracht met zicht op de minder fraaie kant van de oude huizen. Op de achtergrond het geluid van stoomfluiten en de bekende meezinger van Vader Abraham. Terug op de Merwede houden we een korte stop en gaan dan het Wantij op. Het tij is gekeerd en dat is mooi, zo hebben we weer een duwtje in de rug. In de Biesbosch bekijken we een van de griendwerkershuisjes en de gerestaureerde aak waarmee de oogst werd afgevoerd. De griendwerkers verbleven de hele week in de Biesbosch en keerden in het weekend naar hun dorpen terug. Dit heeft geduurd tot ca. 1970: het getij was voor een groot deel verdwenen door de afsluiting van het Haringvliet, veel wilgenbossen werden ingepolderd en wilgentenen werden vervangen door kunststoffen.
Het is heerlijk rustig peddelen in de doolhof van smalle kreken met Peter als gids en Jaap als hekkensluiter. Overhangende takken en omgevallen bomen maken het de kanovaarder lastig. Desiree had met haar korte boot op de Merwede moeite om op koers te blijven, hier op de bochtige kreken is ze in het voordeel en ze laat de zeekayaks ver achter zich. Adri geniet van de weelderige plantengroei. We horen allerlei vogels maar krijgen ze niet te zien. Ook de bevers houden zich vandaag schuil in hun burchten. Nog één laatste bocht en we zijn terug op het Moldiep, een paar peddelslagen verwijderd van het Bezoekerscentrum.
(Foto's: Peter de Gier)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten