04-04-2012 - Bij kanovaren op stromend water ligt het voor de hand om met de stroom mee te varen. Maar het hoeft natuurlijk niet. Ik start in het Stormpoldervloedbos en glibber door de modder naar mijn boot die nu, bij laagwater 1,5 meter onder de kant ligt. De kreek is 10 cm diep, mijn roertje schuift over de zandbodem. Ik vaar de Lek op met een lichte tegenstroom en vaar in drie kwartier naar de kruising met de Noord. Dat heb ik ook wel eens in een halfuurtje gedaan. Twee mannen op een zeiljacht, kaart in de aanslag, vragen de weg naar Alblasserdam. Ik wijs beleefd in de richting van de Noord en vraag me af of ze kunnen kaartlezen. Tegen de middag kom ik in Groot Ammers aan, het tij is dan intussen gekeerd. Ik draag over naar de Ammerse boezem en vaar even later de Achterwaterschap op, richting Kinderdijk. Het is doodstil, alleen de vogels laten zich horen. Veel leeuweriken en verder de gebruikelijke meerkoeten, zwanen en ganzen die een veilig heenkomen zoeken wanneer ik in de buurt kom. Helemaal niet nodig want ik doe ze geen kwaad, het is in ieder geval beter dan voor me uit blijven zwemmen. In Kinderdijk lopen vooral veel Chinezen die zich verbazen over het leven onder de zeespiegel. Even stilstaan is er niet bij, foto's worden lopend gemaakt. De bus vertrekt op tijd en vanavond moeten ze weer met de Thalys naar Parijs. Of Berlijn, wie zal het zeggen. Op de Lek moet ik opnieuw tegen de stroom in om terug in Stormpolder te komen.(foto: Martin van den Boogaerdt, Panoramio)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten