27-04-2011 - Ik heb wel eens eerder de bordjes ´Lopikerwaard Route´ vanuit Haastrecht gevolgd, maar in Schoonhoven was ik ze kwijt. Nu ga ik in Vlist linksaf naar Polsbroek, en wat blijkt hier kom ik de bordjes weer tegen. Na Polsbroek volgt Polsbroekerdam, de naam voorspelt niet veel goeds en inderdaad, ik moet een stukje overdragen.
Aan beide kanten liggen keurige kanosteigers en alsof die nog niet genoeg opvallen, staat het er met grote letters opgeschreven ´KANO OVERDRAAGPLAATS´. Op veel andere plaatsen is die aanduiding nodig om te voorkomen dat motorjachten er gaan aanleggen, hier niet want de Benschopper Wetering is niet toegankelijk voor motorboten.
Vanaf Polsbroek naar het oosten wordt het omliggende land langzaam hoger en krijg ik steeds minder zicht op de woningen en boerderijen met voorspelbare namen als ´Vrederust´, ´Oudervrucht´ en ´De mens wikt, God beschikt´, maar ook wat meer originele namen kom ik tegen als ´Mijn laatste stuiver´. Bij Benschop draag ik over bij een stuwtje, ik kom zo 30 cm hoger te liggen en kan weer wat meer zien. Er wordt uitbundig gevlagd voor de kroonprins. De laatste overdraagplaats is in IJsselstein, daarmee kom ik op de stadsgracht die in open verbinding met de Hollandse IJssel staat. Als ik de routebordjes volg kan ik via de Hollandse IJssel snel terug in Haastrecht en op tijd thuis zijn voor het eten, maar ik ben eigenwijs en ga rechtsaf naar Nieuwegein, de Kromme IJssel op.
Op een strandje langs de Lek maak ik mij klaar voor het instappen, wanneer een dame met haar hond langskomt en vraagt of ik naar de overkant ga. Naar Schoonhoven, antwoord ik, met mijn duim tegen de straffe wind in wijzend. Volgens de dame kan ik beter de andere kant op gaan, met de wind mee. Kan wel zijn, maar dan kom ik vanavond niet meer thuis. Dus ik ga toch maar tegen de wind in en de dame wenst me succes. Het is hard werken. Ik steek in de bochten de rivier over om zoveel mogelijk in de luwte van de dijk te varen maar hij blijft toch tegen. Het is niet overal mogelijk om dicht langs de dijk te varen want er zijn uiterwaarden en kribben. Bij het oversteken let ik niet alleen op de voorbijvarende tankers maar ook op ganzenfamilies met jongen die de oversteek wagen. Ik zie één ganzenjong achterblijven bij de familie, hij verdwijnt uit het zicht tussen de golven en ik hoop dat hij weer kan aansluiten en niet verdrinkt door uitputting of wordt opgemerkt door overvliegende meeuwen die zich met de opvoeding willen bemoeien. Bij de kanovereniging geldt daarom het devies ´de zwakste bepaalt het tempo´, in de natuur geldt het recht van de sterkste. Dankzij de lichte stroming die halverwege op gang komt ben ik toch in drie uur varen in Schoonhoven, waar ik op de kant klim en langs de stadsgracht naar de Vlist loop. Het contrast kan bijna niet groter, de wind is weg, het water is vlak en het vaarverkeer (vogels) past zich aan mij aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten