Dordrecht, Merwede

24-08-2011 - Vanuit het Stormpoldervloedbos in Krimpen ga ik de Lek op naar Kinderdijk, waar ik rechtsaf de Noord op vaar. De tegenstroom is duidelijk voelbaar, ik heb vanaf Stormpolder twee en een half uur nodig om Dordrecht te bereiken, een afstand van 12 km. Er zijn weinig mogelijkheden om aan te leggen voor een pauze, overal zijn dijken met een steil talud en ruwe keien aan de dijkvoet. Alleen langs de Rietbaan bij Zwijndrecht is een strandje. Bij het naderen van Dordrecht moet ik opletten, er komen grote schepen van drie kanten dus ik moet even wachten met het oversteken van de Beneden Merwede die hier overgaat in Oude Maas. Het regent licht wanneer ik het Wantij opvaar. Voorbij de spoorbrug kom ik in de Hollandsche Biesbosch waar ik een paar kreekjes in ga en de stilte van het vloedbos op me laat inwerken. Via de Ottersluis zak ik met een niet indrukwekkend niveauverschil van 5 cm af naar de Nieuwe Merwede, een brede, traag stromende rivier die de Waal met het Haringvliet verbindt. Er staat een lichte tegenwind, uit de grijze luchten komt motregen. Ik houd de rechteroever aan om de grote scheepvaart niet te hinderen. Na een uur varen neemt de wind toe en worden de golven hoger. Dan komen de Moerdijkbruggen in zicht en vloeit de rivier samen met de Amer, om verder te gaan als het Hollands Diep, een kilometer breed. Het is stoempen tegen de beukende golven, tot voorbij de bruggen waar ik rechtsaf sla en op de Dordtse Kil in rustiger vaarwater kom. Na twee uur komt Dordrecht weer in zicht, het is opnieuw opletten bij de oversteek en dan vaar ik het laatste stuk over de Noord en de Lek met de stroom mee terug naar Stormpolder.
Terwijl ik thuis op de bank zit na te genieten, voel ik de golven nog in mijn hoofd en in mijn lijf bewegen.

Duivenvoorde

20-08-2011

Kinderdijk

17-08-2011 - Het Vloedbos staat onder water, daardoor is het een makkelijke instap in Stormpolder bij Krimpen. Onder een bleek zonnetje vaar ik de Lek op richting Kinderdijk. Ik leg aan op de veerboothelling, de enige plek waar je hier met een kano aan land kan want het dijktalud is te steil en de steigers zijn te hoog en verboden voor 'onbevoegden', dus alleen voor vrachtschepen om te laden en lossen.
Ik loop een stukje over de dijk tot de uitwateringsluis bij de molengang en laat daar de boot te water in de Wetering. Ik vaar langs de wereldberoemde molens waar het nu, om 9 uur, nog stil is. De toeristen zitten nog aan het ontbijt in hun Amsterdamse hotels, die verschijnen hier na 11 uur.
Na een kleine 3 uur varen door stiltegebied met alleen een kruisende weg en een groepje boerderijen met de naam De Donk, kom ik in Groot Ammers bij het eind van de Wetering die hier Ammers heet. Ik klim de dijk op en zoek een geschikte plaats waar ik de Lek op kan. Die is er niet, ik moet langs het steile dijktalud naar beneden schuifelen en door laag struikgewas waar ik mijn enkels openhaal aan fijne doorntjes naar de dijkvoet. Daar glibber ik over ruwe, met algen begroeide keien naar het water.
De stroming is te verwaarlozen, ik vaar in 3 uur terug naar Stormpolder. Het water is een meter gezakt, ik moet door het slijk om aan land te komen maar thuis onder de douche ben ik dat al weer vergeten.

Amsterdam

12-08-2011

Lange Linschoten

27-07-2011 - Ik vaar vanaf de Waaiersluis in Gouda de Hollandsche IJssel op langs Haastrecht en Hekendorp, naar Oudewater. Hier komt de Lange Linschoten in de Oude Rijn uit. Ik volg dit riviertje (het ‘Oude Water’) dat door het prachtig bewaarde oude centrum van het stadje kronkelt. Oudewater heeft in een ver verleden een woelige geschiedenis doorgemaakt omdat het beurtelings werd bestuurd door Hollandse graven en Utrechtse bisschoppen, en bij iedere wisseling van de wacht grotendeels werd verwoest. Nu ziet het er vredig uit, de opvolgers van de graven en bisschoppen hebben zich met elkaar verzoend. Het is lekker rustig peddelen op de Lange Linschoten langs verspreid staande huizen en boerderijen, en een landgoed vlak voordat ik het dorp Linschoten binnenvaar. Daarvandaan gaat het langs de bedrijventerreinen van Woerden en een stukje singel door het centrum naar de Oude Rijn tot Nieuwerbrug. Bij het invaren van de Dubbele Wiericke wordt ik gewaarschuwd dat de sluis in Hekendorp niet wordt bediend, maar ik heb eerder al gezien dat ik kan overdragen, waarmee ik weer terug ben op de Hollandsche IJssel.
(foto: Wikimedia Commons)

Zie het Google kaartje voor de route.

Utrecht en de Vecht

03-08-2011 - Nadat de wekker om 4 uur afging heb ik bijna een uur doorgeslapen, ik ga daarom – voor mijn doen – laat van huis, om half zes. Wanneer ik in Woerden te water ga is de lucht nog steeds bewolkt. Na de koffiestop bij Geestdorp begint het zacht te regenen. Tot mijn verbazing staat de Haanwijkersluis in Harmelen open; volgens mijn informatie moet ik hier van NAP-40 (Stichtse Rijnlanden) naar NAP-33 (Amstel Gooi en Vecht) stijgen maar het water stroomt gewoon door de sluisdeuren met maar een paar centimeter peilverschil. Wel vraagt de sluisbeheerder 2 Euro voor het openen van de deur. Na Harmelen stroomt de Oude Rijn als een kaarsrecht kanaal door De Meern met aan beide kanten de nieuwbouwwijken van Leidsche Rijn. Een paar honderd meter voor de kruising met het Amsterdam-Rijnkanaal merk ik de deining die wordt veroorzaakt door de scheepvaart. Ik steek het kanaal over en klim aan de overkant op de wal, want de Leidsche Rijnsluis waar ik langskom wordt niet meer bediend. Er zijn veel privéterreinen en woonboten langs de Leidsche Rijn, ik moet daarom 300 meter lopen tot ik een geschikte plek vind waar ik te water kan gaan. Ik heb geen loopkarretje mee, gelukkig krijg ik bij het dragen hulp van een vriendelijke voorbijganger.
Ik moet een flink eind het Merwedekanaal volgen voordat ik de Vaartsche Rijn op kan die toegang geeft toe het centrum. Daar word ik opgeschrikt door borden met de mededeling dat de Oude Gracht over een afstand van een paar honderd meter verboden is voor kano’s en roeiboten vanwege werkzaamheden en vraag me af waarom motorjachten, die in het algemeen breder en langer zijn, er wel langs kunnen. Ook het biertransport gaat door de gracht, bij een café zie ik een schip dat een container met biervaten uitlaadt. Het is leuk om langs de Oude Gracht te varen, minder leuk om de kano langs een steile trap omhoog te sjouwen. Ik loop met de kano op mijn schouder tussen het winkelend publiek en neem opmerkingen als ‘daar beneden kan je varen’ of ‘er is ook een gracht’ voor lief. De Gemeente denkt zeker dat kano’s en roeiboten in het met stoplichten geregelde stukje eenrichtingsverkeer te snel varen waardoor motorboten het tempo niet kunnen bijhouden. Vreemd want kano's kunnen zich toch best aan de voorgeschreven maximum snelheid van 4,5 km/uur houden? Maar goed, nu zie ik tenminste ook dat ik vlak langs de Domtoren kom, die vanaf het water niet of nauwelijks te zien is.
Voorbij het Stadhuis vaar ik verder in de richting van de Weerdsluis. De sluiskolk ligt vol met motorjachten die mijn richting op komen, het gaat nog enige tijd duren voordat die geschut zijn dus draag ik de boot over, weer een paar honderd meter lopen maar deze keer wel via een mooie kanosteiger aan beide kanten, ik ben hier op de Hollandse Waterlinie kanoroute.
Ik kom langs een eindeloos lijkende rij woonschepen van hetzelfde type met dezelfde airco installatie, op de kade ernaast rijden auto’s in een trage file, de bestuurders kijken geïnteresseerd naar de waterkant. Ik ben in de rosse buurt, ik vaar langs een drijvend bordeel van een halve kilometer lang.

Op de Vecht tussen Utrecht en Breukelen is het druk met motorbootjes. De meeste houden zich netjes aan de maximale snelheid van 6 km/u, er ontstaan nergens hinderlijke golven. Na Breukelen volg ik de Grote Heicop die overgaat in de Bijleveld en de Geer. Vervolgens de Heinoomsvaart, die bij Woerdense Verlaat op de Kromme Mijdrecht uitkomt. Na een laatste keer overdragen, bij de Verlaatsluis, kom ik op de Grecht en dan is het nog anderhalf uur varen door een gestaag vallende regen naar Woerden.
(foto Nijenrode: St. Vitus/Naerdincklant)

De route is uitgetekend in een Google kaartje.